De meest gestelde vragen op deze herdenkingsdag (en mijn antwoorden):
Waar was je op 11 september 2001?
Op de redactie. Willem belde op dat er iets vreselijks te zien was op televisie over New York. We deden de televisie aan en vernamen dat er een vliegtuig in het WTC gevlogen was. Een bizar ongeluk dacht ik nog. Vervolgens zagen we live hoe een tweede vliegtuig zich in de andere toren boorde.
Wat ging er toen door je heen?
Gevoelens van verbijstering en ongeloof. We hebben een hele tijd gebiologeerd zitten kijken naar de televisie. De omvang van deze ramp was ontzagwekkend. Ondertussen dacht ik wel dat het gewone leven in Nederland normaal doorging. Maar toen ik een kijkje nam in het gebouw van de Tweede Kamer, bleek dat daar het gros van de mensen helemaal van de kaart was door de gebeurtenissen in New York. Iedereen had het gewone werk uit zijn handen laten vallen.
Wat waren de meest indrukwekkende beelden?
De brandweermannen die zich onverschrokken in de puinhopen storten, om de slachtoffers te redden. En de mensen die vanaf de hoge torens zich naar beneden lieten vallen. Maar niet iedereen zag het even ernstig in. Erg amusant was het optreden van Maarten van Rossem in de avonduitzending. Die sloeg tot groot ongenoegen van de interviewers een hele relativerende toon aan.
Hoe kijk je er nu op terug?
De eerste dagen daarna waren heel beangstigend. Ineens leken moslims in eigen land ook potentiële vijanden; bij het passeren op straat hing een voelbare spanning. Daarna kwamen de geheimzinnige brieven met wit poeder. Ook geruchten over mogelijke aanslagen op treinstations veroorzaakten veel angst. Er waren genoeg mensen die ineens niet meer met de trein wilden reizen. Die angsten zijn nu grotendeels weggeëbd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten