Wij 35-plus-vrouwen hebben carrière gemaakt, we hebben een eigen stijl ontwikkeld en vooral: we hebben geld. In ons gezin geven we in tachtig procent van de aankoopbesluiten de beslissende stem. In marketingjargon zijn we daarom DISCO-vrouwen: Discerning, Increasing years, Stylish, Comfortly Off.
Aangezien we bij onze aankopen vooral vertrouwen op het oordeel van andere vrouwen, hebben de commerciële bladenmakers bladen in het leven geroepen die als onze ‘vriendinnen’ dienst doen. In feite proberen bladen als Esta, La Vie en Rose, Sis, Red, Linda en al die andere nieuwe vrouwenbladen ons op die manier alleen maar te verleiden tot de aankoop van nog meer tasjes, gadgets, cosmetica en powersuits.
De bladenmarkt geldt als het werkterrein van de vrije journalisten, maar met die vrijheid valt het in werkelijkheid vies tegen. Ook de dagbladjournalisten moeten geleidelijk aan de commercie steeds meer ruimte geven. Een kwestie van overleven, nu alle kranten het uiterst moeilijk hebben. De rubrieksadvertenties hebben de kranten verloren aan Marktplaats en consorten, de personeelsadvertenties aan Monsterboard en nieuws aan Google-news. Ondertussen vergrijzen de lezers in rap tempo. In de dagbladwereld geldt het binnenhalen van een aantal 30-plussers als een verjongingsslag van de abonnees, vertelde een dagbladuitgever me onlangs. De gemiddelde leeftijd van een krantenlezer is namelijk 50-plus!.
Dagbladen zetten hun pagina’s wijd open voor de adverteerders. Moesten de ingezonden mededelingen tot voor kort voldoen aan strakke richtlijnen in een afgebakende ruimte, tegenwoordig krijgen de advertenties in kranten als het AD breed de ruimte. Net als bij publiekstijdschriften worden kranten steeds meer een ‘omgeving’ waar bedrijven gericht hun commerciële boodschap kwijt kunnen. De positie van de onafhankelijke journalistiek wordt daarbij steeds onduidelijker.
Als DISCO-vrouw zou ik me nu eigenlijk –geïnspireerd door mijn vrouwenbladenvriendinnen - moeten verdiepen in de nieuwe naturellook van komende zomer of de aanschaf van een nieuwe i-Pod. Ik voel me een fossiel dat ik daarentegen een dagblad lees. Nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten