donderdag 22 december 2011

De vonk van Michelangelo



Tussen de uitgestrekte vinger van Adam en God springt een denkbeeldig vonkje over, waarmee Adam zijn levenskracht krijgt. Oog in oog met dit immense schilderij van Michelangelo sprong er in mij ook een vonkje over.

Ik heb geen plannen om een autobiografische roman schrijven. Maar zo ja, zou ik dit tafereel erin verwerken als een sleutelmoment.

Is mijn interesse voor kunst precies bij deze fresco van Michelangelo tot leven gewekt? Eerlijk gezegd weet ik dat achteraf niet meer. Wel is in de beroemde Sixtijnse kapel in Vaticaanstad iets bijzonders gebeurd, waardoor ik schilderijen en beeldhouwwerken voortaan met andere ogen ging bekijken.

Wonderlijk genoeg kwam vooral door onze lerares handvaardigheid. Haar lessen vond ik niks, haar opdrachten voor figuurzaagwerkjes totaal niet inspirerend. Dat zij een van de begeleidsters was op onze schoolreis van 5 VWO naar Rome, wekte bij mij dan ook geen vreugde op.

In de Eeuwige Stad ontpopte onze lerares zich echter als een gepassioneerde verhalenvertelster. Ze wist met verve voor het voetlicht te brengen waar en hoe en waarom de kunstwerken gemaakt waren.

Zo stonden we als 17-jarigen vol bewondering naar de Pièta van Michelangelo te kijken. Dat verwonderde me zelf nog het meest. Eerdere bezoeken aan de Mona Lisa en de Venus van Milo in het Louvre hadden mij totaal niets gedaan, dus waarom raakte ik nu wel geïnteresseerd?

Hoe draag je de vonk over?

Die vraag houdt me nog steeds bezig. Hoe spreek je leerlingen op zo'n manier aan dat je een vonk overdraagt, net zoals bij mij in Rome gebeurde?

Volgens Ken Robinson, schrijver van het boek Het Element, zijn docenten daarvoor cruciaal. Niet zozeer de docenten die goed zijn in het onderwijzen van hun vak, maar in het onderwijzen van leerlingen. Docenten die het hart van hun leerlingen weten te raken. Dat gebeurt vaak met een goed verhaal.

Bij mij had de aanblik van de fresco in combinatie met het bijbehorende verhaal in ieder geval grote impact. Samen met twee vriendinnen, die op eenzelfde manier geraakt waren door de kunst in Rome, reisde ik een jaar later opnieuw naar Italië om nog veel meer kunstwerken te bekijken.

Kijken naar het verhaal van de kunstenaar, daar ben ik sindsdien nooit meer mee opgehouden.

Geen opmerkingen: