maandag 13 maart 2006

Pedagogisch gat

Kinderen ontbijten niet goed, worden te dik, sporten te weinig en weten te weinig van de natuur. Daarnaast moeten ze ook nog beter toegerust worden voor deelname aan het verkeer en weerbaar worden tegen schadelijke invloeden van het gigantische media-aanbod. En dan hebben we het nog niet gehad over het bestrijden van stoeptegelgooien, cyberpesten, eerwraak en de uitwassen van breezer parties. Aan het onderwijs de taak om al dit soort maatschappelijke problemen op school aan de orde te stellen en uit te bannen.

Ouders zijn uiteraard als eerste verantwoordelijk voor de opvoeding van de kinderen. Als ouders een gat laten vallen, verwacht de maatschappij dat de school het oplost. Op het eerste gezicht een zinnige gedachte. Maar waarom kunnen ouders het zelf niet? Misschien omdat ouders zelf overbelast zijn. Behalve hun gezinsleven op de rails houden, verwacht de maatschappij ook dat ouders werken, in verenigingen actief zijn, hun netwerken onderhouden, levenslang blijven leren en als mantelzorgers optreden. Wel een beetje veel!

Scholen zelf worden ondertussen steeds autonomer. We laten een groot deel van de opvoeding aan het onderwijs over, maar wie controleert eigenlijk wat de school precies uitdraagt? Voorheen deelden scholen en ouders ongeveer dezelfde normen en waarden, maar dat is nu lang niet altijd meer het geval.

De overheid verwacht dat ouders partij zijn in het houden van toezicht op de school, samen met andere partners. Maar dan moeten de ouders daar wel tijd voor hebben. En toegerust zijn om de - steeds meer geprofessionaliseerde - school daadwerkelijk te kunnen volgen. En dat valt niet mee. Heb je je net de ins en outs van de basisvorming eigengemaakt, schaft de politiek die al weer af.

Een pedagogisch gat dus: ouders laten (al dan niet noodgedwongen) een groot deel van de opvoeding aan de scholen over, die op zijn beurt om komt van de lange verlanglijst van onderwerpen ''waar de school iets aan zou moeten doen". En vervolgens is er bijna niemand die de school aanspreekt op wat ze wel oppakt en wat ze laat liggen. Hoog tijd dat de ouders zich toch weer meer hiermee gaan bemoeien, lijkt me zo.

Geen opmerkingen: